Zainspirowani treściami rozpowszechnianymi na lekcjach katechezy w polskich szkołach, postanowiliśmy zebrać w jednym miejscu odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące “homoseksualizmu”, czy mówiąc poprawniej homoseksualnej orientacji psychoseksualnej.
Ponieważ lekcje katechezy prowadzone są w szkole, a w szkole powinno przekazywać się informacje zgodne z aktualnym stanem wiedzy naukowej, podajemy źródła, które przydadzą się w przygotowaniu zajęć. Miłej nauki!
“Homoseksualizm – co to jest?”
Orientacja seksualna, na przykład homoseksualność, biseksualność lub aseksualność, nie dotyczą tylko seksu, lecz również emocji i uczuć.
Trzy składowe orientacji seksualnej to:
- z kim się kocham – z kim chcę uprawiać seks
- w kim się zakochuję – kto pociąga mnie emocjonalnie
- kogo kocham – z kim chcę budować relację i założyć związek.
Samo zachowanie, emocje lub uczucia nie świadczą o czyjejś orientacji. Tylko wzięte razem mogą ją definiować.
Polskie Towarzystwo Psychiatryczne
“Homoseksualność jest to pociąg erotyczny i uczuciowy wobec osób tej samej płci, analogicznie jak heteroseksualność stanowi pociąg erotyczny i uczuciowy wobec osób płci odmiennej.”
Polskie Towarzystwo Seksuologiczne
“Orientacja seksualna jest współcześnie definiowana jako pociąg erotyczny i uczuciowy wobec mężczyzn, kobiet lub obu płci. Orientacja heteroseksualna, homoseksualna i biseksualna są traktowane jako prawidłowe warianty rozwojowe seksualności człowieka. Osoby homoseksualne stanowią około 5% populacji (…)
Kształtowanie się orientacji seksualnej jest procesem złożonym, pozostającym pod wpływem wielu czynników, wśród których znaczącą rolę odgrywają uwarunkowania biologiczne. Orientacja seksualna nie podlega możliwości dowolnego kształtowania zgodnie z kulturowo – społecznymi oczekiwaniami, nie jest kwestią wyboru lub mody (…)
Orientacja homoseksualna, jako cecha osobista , podlega takim samym formom ekspresji jak orientacja heteroseksualna. Orientacja seksualna per se nie determinuje, poziomu rozwoju emocjonalnego, intelektualnego, społecznego czy moralnego. Za nieuprawnione i wyjątkowo krzywdzące uznajemy szerzenie poglądu nawołującego do patologizacji lub penalizacji homoseksualności.”
Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej > ŹRÓDŁO
“Czy homoseksualizm to choroba?”
Światowa Organizacja Zdrowia
“Indeks ICD-6, pierwszy indeks zawierający klasyfikację schorzeń psychicznych, został opublikowany przez Światową Organizację Zdrowia w 1948 r. Pomimo tego, że w ICD-6 klasyfikowano homoseksualność jako seksualną dewiację, zakładając że jest efektem zaburzenia osobowości, późniejsze badania nie potwierdziły tego stanowiska. Co więcej, najnowsze badania pokazują, że zachowania homoseksualne są szeroko rozpowszechnionym w populacji aspektem ludzkiej seksualności. W ciągu ostatniego półwiecza stopniowo usuwano homoseksualność jako zaburzenie z szeregu systemów klasyfikacji w tym z ICD. Zmiany te są odbiciem zarówno podnoszenia standardów praw człowieka, jak i braku empirycznych dowodów uzasadniających patologizację i medykalizację różnych form orientacji seksualnej. W indeksie ICD-10 zaznaczono explicite, że “orientacja seksualna jako taka nie powinna być uznawana za zaburzenie”.
Proposed declassification of disease categories related to sexual orientation in the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-11) > ŹRÓDŁO
Polskie Towarzystwo Seksuologiczne
“W oparciu o wyniki badań poświęconych orientacji homoseksualnej, prowadzonych na świecie od lat 40. XX wieku, eksperci zasiadający w międzynarodowych gremiach skupiających psychologów, psychiatrów i lekarzy innych specjalności doprowadzili do depatologizacji homoseksualności – homoseksualizm został wykreślony z list chorób i zaburzeń psychicznych: w 1973 roku z klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, w skrócie DSM), w 1991 roku – z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (International Classification of Diseases and Related Health Problems, w skrócie ICD) opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia. Chcemy podkreślić, że druga z wymienionych tu klasyfikacji stanowi prawną podstawę do stawiania rozpoznań medycznych w Polsce.”
Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej > ŹRÓDŁO
“Czy homoseksualizm się leczy?”
Polskie Towarzystwo Seksuologiczne
“Propagowanie terapii polegających na korekcie, konwersji czy reparacji orientacji homo- czy biseksualnej w kierunku wyłącznie heteroseksualnej jest
niezgodne ze współczesną wiedzą na temat seksualności człowieka i może zaowocować poważnymi niekorzystnymi skutkami psychologicznymi dla osób poddawanych tego typu oddziaływaniom.”
Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej > ŹRÓDŁO
Królewskie Towarzystwo Psychiatryczne
“Tak zwane terapie homoseksualności mogą prowadzić do sytuacji, w której uprzedzenia i dyskryminacja kwitną, co jak dowiedziono jest szkodliwe dla zdrowia. Towarzystwo jest zdania, że oferowanie interwencji mającej na celu “leczenie” czegoś, co nie jest chorobą jest całkowicie nieetyczne. Towarzystwo nie poparłoby prób leczenia kogokolwiek z homoseksualności tak, jak nie zrobiło tego w przypadku leczenia z heteroseksualności.”
Royal College of Psychiatrists’ statement on sexual orientation > ŹRÓDŁO
Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne
“Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne sprzeciwia się wszelkim formom leczenia, takim jak terapie “reparatywne” lub “konwersyjne”, które opierają się na przekonaniu, że homoseksualność jako taka jest chorobą psychiczną, lub wychodzą z założenia a priori, że pacjent lub pacjentka powinna zmienić swoją homoseksualną orientację”
“Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne nie zgadza się ze stwierdzeniem, że że orientacja homoseksualna powinna być zmieniana i stoi na stanowisku, że próby takiej zmiany stanowią istotne zagrożenie dla zdrowia, poddając osoby formom terapii, które nie posiadają wystarczających podstaw naukowych oraz osłabiając samoocenę pacjentów, gdy nie dochodzi do obiecanej zmiany. Nie istnieją wiarygodne dowody naukowe na to, że orientacja seksualna może zostać zmieniona na drodze interwencji psychiatrycznej, a próby takiej zmiany nie mają uzasadnienia z perspektywy zdrowia psychicznego.”
APA Reiterates Strong Opposition to Conversion Therapy > ŹRÓDŁO
Czy można przestać być homoseksualistą, jak się bardzo chce?
Królewskie Towarzystwo Psychiatryczne
“Towarzystwo stoi na stanowisku, że każda terapia musi być poparta dowodami. Nie istnieją rzetelne dowody naukowe na to, że orientację seksualną można zmienić. Systematyczne przeglądy badań przeprowadzone do tej pory wskazują, że badania ukazujące skuteczność terapii konwersyjnej są poważnie wadliwe pod względem metodologicznym.”
Royal College of Psychiatrists’ statement on sexual orientation > ŹRÓDŁO
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne:
- po raz kolejny podkreśla, że homoseksualność jako taka nie jest chorobą psychiczną, sprzeciwiając się przedstawianiu młodzieży i osób dorosłych jako chorych psychicznie z powodu ich homoseksualnej orientacji.
- oświadcza, że nie istnieją wystarczające dowody naukowe, potwierdzające skuteczność interwencji psychologicznych w celu zmiany orientacji seksualnej.
- zachęca specjalistów z dziedziny zdrowia psychicznego do unikania fałszywego przedstawiania skuteczności prób zmiany orientacji seksualnej oraz zachęcania lub obiecywania zmiany orientacji seksualnej jako formy pomocy osobom, które cierpią z powodu własnej lub cudzej orientacji.
- konkluduje, że korzyści, o których donoszą pacjenci uczestniczący w terapiach usiłujących zmienić ich orientację mogą zostać osiągnięte w trakcie terapii, która nie ma na celu zmiany orientacji seksualnej.
Resolution on Appropriate Affirmative Responses to Sexual Orientation Distress and Change Efforts > ŹRÓDŁO
“Czy homoseksualiści żyją krócej, częściej chorują, są nieszczęśliwi przez swoją orientację?”
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne
“Od 1975 roku eksperci z dziedziny psychologii i psychiatrii są zgodni, że homoseksualność nie jest ani chorobą psychiczną, ani objawem choroby psychicznej. Niemniej jednak coraz powszechniejsze jest przekonanie, że uprzedzenia, dyskryminacja i przemoc wobec lesbijek, gejów i osób biseksualnych odbija się negatywnie na dobrostanie tych osób. Badacze posługują się terminem “stres mniejszościowy”, odwołując się do negatywnych skutków szkodliwych warunków społecznych, doświadczanych przez osoby należące do grup stygmatyzowanych (…).
Dowody naukowe jasno wskazują, że społeczna stygmatyzacja, uprzedzenia, dyskryminacja i przemoc ze względu na orientację inną niż heteroseksualna, jak również wrogie i negatywne środowisko społeczne wykreowane przez te zjawiska, mają szkodliwy wpływ na psychologiczną, fizyczną, społeczną i ekonomiczną kondycję lesbijek, gejów i osób biseksualnych.”
Sexual Orientation & Marriage. Adopted by the APA Council of Representatives July 28 & 30, 2004. Reaffirmed by Council Aug. 11 & 15, 2010. > ŹRÓDŁO
Królewskie Towarzystwo Psychiatryczne
“Ogromna i ciągle rosnąca liczba badań naukowych dowodzi, że bycie gejem, lesbijką i osobą biseksualną jest w pełni zgodne z normalnym zdrowiem psychicznym i społecznym przystosowaniem. Jednak doświadczanie dyskryminacji społecznej oraz możliwość odrzucenia przez przyjaciół, rodzinę i inne osoby, na przykład pracodawców, skutkuje większą niż spodziewana powszechnością problemów psychicznych i uzależnień u niektórych lesbijek, gejów i osób biseksualnych.”
Royal College of Psychiatrists response to comments on Nolan Show regarding homosexuality as a mental disorder > ŹRÓDŁO
“Czy homoseksualiści myślą tylko o seksie? Czy homoseksualiści nie tworzą stabilnych związków?”
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, Narodowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych i in.
“Badania empiryczne wskazują, że psychologiczne i społeczne aspekty związków par osób tej samej płci są bardzo podobne do ich odpowiedników w związkach heteroseksualnych. Podobnie jak pary heteroseksualne, pary osób tej samej płci budują silne emocjonalne więzi i głęboko się angażują. Pary tej samej i różnej płci mierzą się z podobnymi wyzwaniami w takich obszarach życia jak intymność, miłość, równy status w relacji, lojalność i stabilność oraz przechodzą przez podobne procesy, starając się im zaradzić. Badania empiryczne jakości bliskich relacji w parach gejowskich i lesbijskich nie wykazały różnic w poziomie zadowolenia ze związku między nimi a parami heteroseksualnymi.”
AMICI CURIAE OF THE AMERICAN PSYCHOLOGICAL ASSOCIATION, CALIFORNIA PSYCHOLOGICAL ASSOCIATION, AMERICAN PSYCHIATRIC ASSOCIATION, NATIONAL ASSOCIATION OF SOCIAL WORKERS, AND NATIONAL ASSOCIATION OF SOCIAL WORKERS, CALIFORNIA CHAPTER IN SUPPORT OF THE PARTIES CHALLENGING THE MARRIAGE EXCLUSION > ŹRÓDŁO
“Czy homoseksualiści to pedofile?”
Polskie Towarzystwo Seksuologiczne
“Przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej – w porównaniu do heteroseksualnych – skłonności do seksualnego wykorzystania dzieci stanowi nieuprawnione nadużycie, a rozpowszechnianie skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią jest domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych i sprzeciwiających się prawom obywatelskim tych osób.
Podtrzymywanie społecznego przekonania o szczególnej skłonności osób homoseksualnych do seksualnego wykorzystywania dzieci jest krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa, przyczynia się do niezwykłej trwałości uprzedzeń wobec tych osób i utrudnia pełne funkcjonowanie psychologiczne homoseksualnych obywatelek i obywateli.”
Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie rozróżnienia dwóch odrębnych, lecz nagminnie mylonych pojęć: homoseksualizm i pedofilia z dnia 29.06.2017 > ŹRÓDŁO
“Jak się mówi: homoseksualizm czy homoseksualność? Homoseksualista czy gej?”
“Homoseksualizm” to dawny termin medyczny. Obecnie używa się słowa homoseksualność (oraz heteroseksualność, biseksualność itd.), które wskazuje, że chodzi po prostu o jedną z cech danej osoby.
Również “homoseksualista” jest staroświeckim określeniem, wywodzącym się terminologii medycznej i określającego zachowanie, praktyki seksualne. Odnosi się też tylko do mężczyzn.
Współcześnie używa się określenia “osoba homoseksualna“, które znów wskazuje, że chodzi o człowieka, osobę, której jedną z cech jest jej homoseksualna orientacja, lub określeń lesbijka, gej i osoba biseksualna.
