Jeszcze kilka miesięcy temu bałam się czy poradzę sobie z prawną tranzycją, która w Polsce polega na postępowaniu sądowym. Potrzeba do tego albo prawnej wiedzy, albo pieniędzy na prawnika. Nie miałam ani jednego, ani drugiego. Dzisiaj mam już wyrok potwierdzający moją płeć. Dzięki profesjonalnej pomocy Funduszu, sprawę udało się zakończyć bez żadnych problemów. Jestem wdzięczna, że jest taka inicjatywa, która wspiera osoby transpłciowe, bo państwo zostawiło nas bez jakiejkolwiek pomocy. 

Trzy lata batalii sądowej o córkę doprowadziło mnie do zadłużenia. Homofobiczna sędzia wielokrotnie w ciągu kilku lat procesu rozwodowego dała upust swoim uprzedzeniom i im podporządkowała przebieg sprawy i sam wyrok. Wymusiła na moim byłym mężu walkę o wyłączną opiekę nad dzieckiem mimo istniejącej między nami wstępnej umowy, bo przecież „żona może chcieć wychowywać córkę z drugą kobietą!”. Ostatecznie orzekła wyższe kompetencje wychowawcze ojca, a moją orientację w domyśle utożsamiła z chorobą psychiczną. Nie chciałam się poddawać. Dzięki Funduszowi Prawo Nie Wyklucza idę ze sprawą do Trybunału w Strasburgu. To daje nadzieję. 

Jestem bardzo wdzięczna Funduszowi Prawo Nie Wyklucza za pomoc w walce sądowej o uznanie tego kim jestem i formalną korektę płci metrykalnej. Uczę się jeszcze w szkole średniej, nie pracuję, nie mam żadnych dochodów. Moja mama choruje i z tego powodu od kilku lat jest bezrobotna. Mój przybrany tata i dziadkowie bardzo mnie wspierają i pomagają nam jak mogą. Jestem im za to wdzięczna. Nie spodziewałam się jednak takiej chęci pomocy i takiego zrozumienia ze strony ludzi, którzy przecież nie są moją rodziną. Fundusz, poprzez swoje wsparcie, bez którego miałabym na pewno duże trudności z załatwieniem spraw w sądzie, przywrócił mi wiarę w ludzi i w społeczeństwo. A każde transpłciowe dziecko w Polsce ma tę wiarę mocno nadszarpniętą.

Kilka lat temu wzięłyśmy ślub w Szkocji. To dla nas ważne, żeby nosić wspólne nazwisko. Chociaż Polska odmawia nam prawnego uznania naszego małżeństwa, liczyłyśmy na to, że chociaż tę jedną sprawę uda się załatwić. Niestety i tu się zawiodłyśmy – urząd odmówił, uznając, że nie ma „ważnej przyczyny” do zmiany. Żyjemy z jednej pensji, z której większość pożera wynajem mieszkania i nie stać byłoby nas na profesjonalną pomoc prawną, która otrzymałyśmy. Dzięki Funduszowi Prawo Nie Wyklucza mogłyśmy odwołać się od tej decyzji, a później zaskarżyć kolejną odmowę do sądu. Sprawa jest jeszcze w toku, ale już sama możliwość walki o nasze prawa dużo dla nas znaczy. Wsparcie Funduszu pozwala nam obronić się przed poczuciem bezsilności.

Paulina, Kuba, Paweł i Kamil mieli odwagę głośno mówić o tym, że polskie samorządy w oficjalnych dokumentach (tzw. uchwałach anty-LGBT) straszą osobami LGBT+ i wzywają do ochrony przed naszą społecznością.
Na stronie Atlas Nienawiści pokazali jak 1/3 Polski stała się strefą “wolną od ideologii” i równych praw. To dzięki nim o strefach dowiedziała się cała Europa.
7 samorządów pozwało ekipę Atlasu o ogromne odszkodowania. To tak zwany SLAPP (strategic law suit against public participation), czyli próba zastraszenia i uciszenia ludzi, którzy patrzą władzom na ręce.
Fundusz Prawo Nie Wyklucza wspiera obecnie zespół Atlasu Nienawiści finansując pomoc prawną i bieżące koszta postępowań.

Paulinę, Kubę, Pawła i Kamila reprezentuje zespół prawniczek i prawników, których pracę koordynuje adw. Karolina Gierdal z Kancelarii Praw Człowieka Bzdyń Gierdal. W skład zespołu wchodzą też adw. Emilia Barabasz, r.pr. Alicja Szpringer, adw. Dorota Seweryn Stawarz i adw. Mikołaj Świstowski. Wsparcia prawnego udzieliły dotychczas organizacje Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego i Federacja Znaki Równości oraz Kampania Przeciw Homofobii.